بشتابید ، بشتابید به سوی نماز

به درگاه خداوند بی نیاز

تابه آرامش برسید

پروردگارا مرا ببخش ......

ازاینكه شكمم سیربود و به یادگرسنگان نبودم .

ازاینكه زبانم گفت بفرمائید ولی دلم گفت نه .

ازاینكه شنیدن حرف حق برایم مشكل بود .

ازاینكه ایمانم به بنده ات بیشترازایمانم به توبود .

ازاینكه منتظرتعریف و تمجید دیگران بودم .

ازاینكه نشان دادم كاره ای هستم .

ازاینكه برای خودچیزی راپسندیدم ولی برای بنده ات نپسندیدم .

ازاینكه سعی داشتم كاربدم رادرحضورجمعی توجیه كنم با اینكه می دانستم غلط است .

ازاینكه درسخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم .

ازاینكه رسواشدن دردنیا برایم مشكلترازرسواشدن درآخرت بود .

ازاینكه حق زیبایی ها را ادا نكردم

ازاینكه غیبت دوستم راكردم و ازته قلب خوشحال شدم .

ازاینكه درنظراتم شك نكردم و فكركردم هرچه می گویم صحیح است .

ازاینكه پولی رابخشیدم و دلم می خواست ازمن تشكركنند .

ازاینكه به سرقراری كه باید حاضرمی شدم نشدم .

ازاینكه خلاف وعده ای كه داده بودم عمل كردم و یازیرقولم زدم .

ازاینكه درسخنم مبالغه كردم و چیزی رابزرگترازآنچه بودنمایان كردم .

ازاینكه ازگفتن مطالب غیرضروری خودداری نكردم و پرحرفی نمودم .

ازاینكه شكرنعمت رابجانیاوردم و دلم می خواست گه زیباتر ، باهوشتر و ... بودم .

ازاینكه بهداشت جمعی رارعایت نكردم .

ازاینكه ملاك بزرگی راپول و تحصیلات دانستم .

ازاینكه خود را دربرابر كسانی كه دارای فقرمادی ، بیسوادی

و یاموقعیت برتراجتماعی بودند برتردانستم

 پیامبر (ص ) : علم الاسلام الصلاة

نماز، پرچم اسلام است .

( كنز العمال ، ج 7، ص ,279 حدیث 1887 )

 دل را به نور عشق صفا مي دهد نماز

جان را به ياد دوست جلا مي دهد نماز

از خارزار شرك اگر بگذري به صدق

باغ تو را ز جلوه صفا مي دهد نماز

تا بنگري جمال حقيقت ز معرفت

سرچشمه ات ز آب بق مي دهد نماز

پاي تو را ز قيد تعلق رها كند

دست تو را به دست دعا مي دهد نماز

هر دم كه سر به سجده اخلاص مي نهي

روشندلي ز ياد خدا مي دهد نماز

چون بشنوي صلاي مؤذن ، شتاب كن

كز بارگاه قدس ندا مي دهد نماز

مشفق كاشاني

 برخيز به هنگام ، كه هنگام نماز است

صبح است و در رحمت حق ، بر همه باز است

گلبانگ اذان برشنو از خانه الله

آواي فرشته است كه در راز و نياز است

از قله سرگشتگي خويش فرود آي

سر نِه به سر سجده كه معراج نماز است

كوتاه كن اين قصه و از رنگ تعلق

بگريز و مگو راه به الله دراز است

الحمد سفيري است سفرساز و خوش آهنگ

تا بارگه دوست كه او بنده نواز است

جواد محدثي

ارزنده ترين گوهر مقصود نماز است

زيبنده ترين هديه به معبود نماز است

فرمود علي شير خدا ، ساقي موثر

در مكتب ما شاهد و مشهودنماز است

اين نكته رسول مدني گفت به سلمان

سري كه به توفيق تو افزود نماز است

در دادگه عدل خدا روز قيامت

از صلح حسن مقصد و مقصود ، نماز است

از آمدن كرب و بلا آنچه به عالم

مقصود حسين بن علي بود نماز است

آن روز كه آيد ز پس پرده غيبت

اول هدف مهدي موعود نماز است

جواد محدثي

معراج هر مقدس و هر پارسا نماز

تنها ستون محكم دينِ خدا نماز

مقصود از رسالت پيغمبران چه بود؟

اصل رسالتِ همه انبيا نماز

طاعات بندگان خدا مي‌شود قبول

از بنده گر قبول كند كبريا نماز

هرگز به گردِ منكر و فحشا نمي‌رود

بي شك به قربِ حضرت محبوب مي‌رسد

هر كس كند اقامه به صدق و صفا نماز

در هر شبانه روز بود پنج بار فرض

در صبح و ظهر و عصر، غروب و عشا نماز

فرزند من فريضه‌ي حق را بجاي آر

زيرا كه گشته فرض به شاه و گدا نماز

در آن زمان كه بانگ اذان مي‌شود بلند

بشتاب تا كنيم به مسجد ادا نماز

آغاز هر نماز به تكبير مي‌شود

تا بر خدا بريم به دور از ريا نماز

نيّت كنيم و قصد تقرّب به ذات او

يعني براي غير بود ناروا نماز

خواهي ز رنج و زحمت دنيا رها شوي

دردِ تو را است راه علاج و شفا نماز

راه بهشت همسفران در اطاعت است

يعني بود به جنّت حق رهگشا نماز

داني پيام شاه جگر تشنگان چه بود

در تنگناي حادثه‌ي كربلا، نماز

آماج تير دشمن دين بود و مي‌گشود

تفتيده لعلِ خويش به تسبيح يا نماز

خوش گفت «عندليب» خدايا قبول كن

از راه لطف، بنده‌ي دلداده را نماز

خوش گفت «عندليب» خدايا قبول كن

چشمه‌ها در زمزمه، رودها در شست و شو

موج‌ها در همهمه، جوي‌ها در جست وجو

باغ در حال قيام، كوه در حال ركوع

آفتاب و ماهتاب در غروب و در طلوع

سنگ پيشاني به خاك، ابر سر بر آسمان

مثل گنبد خم شده قامت رنگين كمان

ابر در حال سفر، آسمان غرق سكوت

بر سر گلدسته‌ها، بال مرغان در قنوت

كاسه‌ي شبنم به دست، لاله مي‌گيرد وضو

بيدها گرم نماز، بادها درهاي و هو

سرو سر خم مي‌كند، غنچه لب وا مي‌كند

در ميان شاخه‌ها، باد غوغا مي‌كند

يشاخه‌ها گل مي‌كنند لحظه‌ي سبز دعا

دستها پُل مي‌زنند، بين دلها و خدا

به نماز بست قامت كــه نهــد بــه عـرش يارا

به خدا علــي نبينــد به نمــاز، به جز خــدا را

چو بگفــت نــام « ا... » و ادا نمـــود « اكبــر»

بگرفت هيبت حــق همــه ملــك ما سِوي را

نَبًوُد زسجده خوشتر، به خـدا قســم، علـي را

كه خــداي مي پسنــدد به ســجود او دعا را

به نماز آخــرينش چـه گـذشت؟ مـن نـدانم

كه نداي دعوت آمد، شه ملــك«هل اتي» را

شب تار از اين مصيبت، بدريـد سيــنه خــود

اثــرات اين سحـــر شـد همــه جاي آشكارا

چه گذشت يارب آن دم به دل غمين زينب؟

چو بديد غرفه در خون،سروروي مرتضي را

زشهــادت علــي شــد چــو تمـام صبر زينب

چــه كنــد اگــر كــه بيند شهداي كربلا را؟

زگــناه خــود به محشر چه غمت بود «حسانا»

كه ولاي او كشــانــد بســوي بهـشت مــا را

حبيب چايچيان

اي داستان زلـف تـــــوام شب دراز كــــن

وز نيمه شب دريچــــه صبحـــم فراز كن

تا آسمان خم شده، بـــــا اشــــك اختـران

ديدم بر آستـــــان تـــو راز و نـيـــاز كن

از سوز دل به زمزمه دمســـــاز مي‌شــــويم

با بلبلان شب، همه شــب نغمه ســـاز كن

زنگ شتــــر نـــــوازم و آهنــــگ كاروان

اي آرزوی حج و سفـــر در حجـــاز كن

صبح است،‌چشم وچشمك اين اختران ببند

اي غنچه‌هاي گل به رخت چشم باز كن

!

وقت است دست و روي بشـويم، نمـــاز را

مريم نشسته بر لـب جـــــو دستماز كن

آفاق و كوه و جنگل و دريا و هر چه هست

بينم به گـــــرد كعبــــة كــويت نماز كن

هر جلوه‌اي به چشم حقيقت جمــال توست

ما عاجزان نظاره به چشــــم مجاز كن

سرو چــمــن نهـــــاده بر ايــــن در ســر نياز

اي سركشي به قامت چون ســـرو ناز كن

!

تا روزه‌ام بـــــر مــــرتع افـــلاك مي‌چرم

آري رسن دراز بـــــود تـــــرك آز كن

آري مــــن اهـــل رازم و دســت طلب دراز

هــــر نيمـــه شب به درگه داناي راز كن

اي آه عــاشقـــــان و ســـــرود فرشتــــگان

پـــرچــــم به بام عرش تو در اهتزاز كن

!

دستـــي گــــره بـــه كار من ناتوان زده است

بفــــرست نـــــاخني گـره از كار باز كن

چون شهســــوار طبع تو هم كيست ، شهريار!

بــا تيغ و توســـــن تتري تــــركتـــاز كن

شهريار

 صلا زدند كه برگ صبوح ساز كنيد

به ساز مرغ سحر ترك خواب ناز كنيد

مي‌خمار شكن مي‌دهند كز سرها

خمار چون شكن زلف يار باز كنيد

سرود بدرقه‌ي كاروان شب خوانيد

در اي قافله‌ي صبح پيشواز كنيد

به ساز زهره، سماوات مي‌دهد پيغام

كه گوش دل به مناجات اهل راز كنيد

وضو به چشمه‌ي صهباي صبحدم سازيد

به سوي قبله‌ي ميخوارگان نماز كنيد

چو بلبلان بهاري به اهتزاز نسيم

هواي شور و نوايي به سوز و ساز كنيد

يگانه راز و نياز قبول اهل دل است

دو گانه‌اي كه به درگاه بي‌نياز كنيد

سر نياز فرود آوريد و نذر قبول

به زير قبه‌ي اين بارگاه ناز كنيد

نگين خاتم جم در نماز مي‌بخشند

نظر به حلقه‌ي رندان پاكباز كنيد

يگانه راز عروج مقام قرب اينست

كه از گروه عزازيل احتزاز كنيد

به زلف يار اگر دست يافت آه سحر

بسا كه پرچم عزت به اهتزاز كنيد

يكي است نغمه اگر زخمه‌ها به زير و بم است

به پرده‌هاي حقيقت رهِ مجاز كنيد

اگر به ساز دل شهريار گوش دهيد

جهان پر از طرب و شور و شاهناز كنيد

سيد محمد حسين شهريار